RECENZJA: Spiritfarer

Gry komputerowe to doskonałe medium do opowiadania historii. Ich interaktywna natura pozwala odbiorcy eksplorować nawet trudne tematy w angażujący i poruszający sposób. Spiritfarer jest właśnie tego typu produkcją, jednocześnie rozczulającą i zmuszającą do myślenia.

W grze wcielamy się w rolę Stelli, młodej dziewczyny, która budzi się na dryfującej łodzi w nieznanym świecie. Wita ją Charon, przewoźnik dusz – jego czas dobiega właśnie końca, a schedę po nim ma przejąć nasza bohaterka. Przed Stellą staje niełatwe zadanie znalezienia wszystkich dusz wędrujących po archipelagu i spełnienia ich ostatnich życzeń – tylko w ten sposób uda im się bowiem przejść w zaświaty. 

Spiritfarer to gra z gatunku „management sim”, oparta na budowaniu i zarządzaniu zasobami. Na początku rozgrywki bohaterka znajduje łódź – to za jej pomocą przemieszczamy się pomiędzy wyspami, by odnaleźć zagubione na nich widma. Statek możemy rozbudowywać, dodając do niego na przykład kwatery mieszkalne, sady, kuchnie i inne punkty użytkowe, dzięki którym będziemy mogli zaspokajać marzenia dusz. Aby rozbudować łódź i wykonywać zadania, potrzebujemy jednak surowców i materiałów: część wyłowimy z morza, zaś część kryje się na różnych wyspach archipelagu. 

W trakcie eksploracji gra zamienia się w klasyczną platformówkę: Stella pokonuje przeszkody terenowe, wspina się na dachy budynków i przeskakuje przez przepaście. Wraz z postępami w grze odblokowujemy nowe umiejętności, które umożliwiają bohaterce odkrycie nowych, do tej pory niedostępnych miejsc. Poziomy nie są szczególnie skomplikowane, więc nawet osoby nieobeznane z tym gatunkiem nie utkną na nich na dobre. W Spiritfarer da się także grać w trybie co-op – drugi gracz wciela się w rolę… kota Stelli, który również został obdarzony mocą przewoźnika dusz. 

Na uwagę zasługuje nietuzinkowy klimat gry. Chociaż tytuł przedstawia tematykę odchodzenia w dojrzały, poważny sposób, większość czasu spędzamy w relaksującym, spokojnym otoczeniu. Łowienie ryb, gotowanie dla naszych widmowych pasażerów, pływanie z wyspy na wyspę: to właśnie te codzienne czynności stanowią podstawę rozgrywki. Jedynym minusem jest fakt, że ciągłe mikrozarządzanie wszystkimi systemami na statku może w pewnym momencie stać się nużące – na szczęście wtedy możemy zając się jakimś innym zadaniem – gra nie ukarze nas bowiem za niedopełnienie obowiązku. 

Spiritfarer to także uczta dla oczu i uszu. Dwuwymiarowe, rysunkowe postaci i tła prezentują się po prostu uroczo, w szczególności projekty dusz, z którymi wchodzimy w interakcje – przepięknie animowane, barwne i pełne serca. W trakcie zabawy przygrywa nam baśniowy soundtrack, przypominający ścieżkę dźwiękową do filmu Disneya. Całość tworzy naprawdę wyjątkową grę, która zapada nam w pamięć jeszcze na długo po zobaczeniu napisów końcowych. Warto ją poznać, w szczególności w edycji pudełkowej, która właśnie ukazała się na Switcha i PS4.