RECENZJA: Shadow Gambit: The Cursed Crew + DLC: Zagan’s Ritual / Yuki’s Wish

Od czasu wydania Shadow Tactics w 2016 roku Mimimi Games wyprodukowało wyłącznie bardzo dobre dzieła w swoim podgatunku izometrycznych skradanek. Desperados III, a następnie Shadow Gambit: The Cursed Crew potwierdziły umiejętność studia tworzenia gier w stylu kultowej serii Commandos, wynosząc go nawet na wyższy poziom.

Wkrótce po wydaniu trzeciej gry w trzecim uniwersum, Mimimi Games ogłosiło swoje zamknięcie. Co można zatem powiedzieć o jej ostatnim rejsie w formie Shadow Gambit i jej dwóch ostatnio wydanych DLC: Zagan’s Ritual i Yuki’s Wish?

Kto już wcześniej miał do czynienia z taktycznymi grami twórców, pomimo że teraz znajdzie się w świecie piratów, poczuje się bardzo podobnie jak wcześniej wśród samurajów i kowbojów, szukając tajemniczego skarbu. Trzymanie się tego, co znane i skuteczne, ma swój urok.

Gracz wciela się w Afię Manicato, nieumarłą piratkę, która trafia na pokład Marleya, świadomego statku widmo. Bohaterka wyrusza, aby ponownie zebrać zaginioną załogę kapitana, zlokalizowaną na pokładzie. Problem w tym, że ich zwłoki zostały pozbawione energii duszy i potrzebują czarnej perły, aby na nowo rozpalić umierający płomień. Aby tego dokonać, Afia musi pokrzyżować plany zelotom i inkwizytorom, a przy okazji może nawet odnaleźć dawno zaginiony skarb kapitana.

Podstawowa pętla Shadow Gambit jest całkiem prosta – spaceruje się po pokładzie, rozmawiając z ludźmi – lub statkiem – realizując cele poboczne, a następnie zbierając drużynę, by wyruszyć w dalszą podróż. W większości przypadków do drużyny może dołączyć trzech członków załogi, wybranych przez gracza.

Po odprawie na temat misji gracz może spojrzeć na mapę, aby zorientować się, z czym ma do czynienia, a następnie wybrać miejsce cumowania od dwóch do sześciu lokalizacji, w zależności od wyspy. Podobnie jak w poprzednich tytułach Mimimi, gracze przejmują kontrolę nad postaciami w widoku izometrycznym. Należy dobrze ukrywać się w zakamarkach, czekać na odpowiedni moment, gdy wzrok wroga jest skierowany w korzystnym dla bohatera kierunku, by móc schować się w innym cieniu lub dokonać egzekucji.

Większość obszarów wyspy to sprytnie ukryte łamigłówki. Gracz wkrótce przekonuje się, który strażnik co obserwuje i kogo najłatwiej spośród nich wybrać, aby zwiększyć szanse na zdobycie błyskotki lub przejście do następnego obszaru.

Gracz musi także chować ciała, obserwować, ile hałasu robi, a niekiedy używać wielu postaci jednocześnie, aby osiągnąć cel, korzystając z fantazyjnego systemu manipulacji czasem, który zamraża akcję. Shadow Gambit zachęca do save’owania, a szybkie zapisywanie jest bardzo proste. Mechanika jest nawet wpleciona w historię, a statek Marley często komentuje te momenty, przypominając o swoich zdolnościach cofania czasu.

Truskawką na torcie są umiejętności specjalne. Osoby zaznajomione z Shadow Tactics rozpoznają typowe sztuczki, takie jak rzucanie przynętą w celu zwabienia strażników niższego poziomu, generowanie hałasu przez petardy i zabijanie z dystansu. Na mapach znajduje się sporo ciekawych gadżetów, a one same są zaprojektowane tak, by można było do nich podchodzić na kilka różnych sposobów. To podnosi jakość projektów Mimimi, które wcześniej były bardziej liniowe.

Kilka wyzwań w Shadow Gambit wydawało mi się nieracjonalnie trudnych, ale było to spowodowane tym, że ściągnąłem zły zespół lub po prostu musiałem ponownie przemyśleć swoje podejście. Z drugiej strony, gdy udało mi się zrealizować scenariusz, zastrzyk dopaminy był wystarczającą nagrodą.

Shadow Gambit wydaje się nieco stare jak na tę generację pod względem wizualnym, ale nie wygląda źle – po prostu mało aktualnie. Aktorstwo głosowe jest kompetentne i nie ma tu żadnych niewypałów. Chociaż początkowo nie przepadałam za żadną z postaci, w połowie przygody zacząłem zmieniać zdanie. To, co zaczyna się od bzdur i prostych sentencji, staje się załogą wszechstronnych indywidualności z myślami, uczuciami i trudną przeszłością.

Nowi gracze mogą uznać domyślne sterowanie za nieco dziwne, ponieważ dostosowywanie kamery, zwłaszcza na konsoli, wymaga trochę nauki, ale i tak studio zdaje się wycisnęło maxa z tego gatunku.

Podobieństwo do poprzednich produkcji Mimimi jest uderzające i trochę szkoda, że nie zrobiono czegoś więcej, ale teraz, wiedząc, że nie doczekamy kolejnych jego gier, niestety możemy się spodziewać, że tego typu tytuły znów nie będą powstawać w ogóle. Ostatecznie Shadow Gambit: The Cursed Crew jest niezaprzeczalnie wciągające, z pokaźną obsadą postaci i pełną zwrotów akcji historią.

Taktycy fortelowi, którzy oczekują więcej, mogą też sięgnąć po dodatkowe DLC: Yuki’s Wish i Zagan’s Ritual dodają po jednej nowej postaci, wyspie i premierowe moce.

Yuki jest korsarką japońskiego pochodzenia, do której dołącza jej szop Kuma. Styl gry Yuki opiera się na zastawianiu pułapek na wrogów, a Kuma jest ich integralną częścią. Misja Yuki koncentruje się wokół wyspy, która jest w ciągłym ruchu. Ciekawostką jest, że gdy Yuki eliminuje wroga, ten… zamienia się w blok drewna, więc nie musisz się martwić ukrywaniem ciał.

Zagan jest nieumarłym, niegdyś o wysokiej pozycji, dziś bez odpowiedniej ochrony, zdający się na łaskę Marleya. Nie jest jednak bezbronny. Posiada np. moc wprowadzania strażników w stan katatonii. Może też zatrzymywać i zabijać po krótkim czasie wrogów, ale kosztem swojego zdrowia.

Obydwa DLC są bardzo dobrymi dodatkami do Shadow Gambit: The Cursed Crew. Dostępna jest również ostateczna aktualizacja, która dodaje wyzwania 14 nowych misji poszukiwania skarbów, każda z różnymi zwrotami akcji i celami, z którymi możesz się zmierzyć.