RECENZJA: Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered

Jeśli jesteś fanem oryginałów i chcesz się dowiedzieć, czy Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered jest warte swojej ceny 130 PLN, oto krótka odpowiedź – tak. Ale jeśli nigdy nie grałeś w serię i liczysz na pełnoprawną, nowoczesną podróż do Nosgoth, możesz chcieć poznać kilka faktów.

Akcja duologii Soul Reaver rozgrywa się wieki po wydarzeniach z Blood Omen: Legacy of Kain i opowiada historię jednego z quasi-synów tytułowego Kaina, Raziela, który wyrusza w podróż zemsty, odkupienia i objawienia. Świat Soul Reaver jest mroczny i ponury, charakteryzuje się wampiryczną obecnością, która dyktuje modus operandi społeczeństwa, popychając ludzkość na skraj wyginięcia. Sam Raziel jest groteskową i nieludzką bestią i nie ma dla niego żadnej nadziei poza wypełnieniem przepowiedni, która wymaga, aby pozostawił za sobą szlak trupów.

Jest to opowieść przedstawiona atrakcyjnie nie tylko dzięki samej historii, ale również dzięki jednemu z najlepszych aktorów głosowych, jakie kiedykolwiek słyszała branża. Gry Soul Reaver, pomimo swoich niejednoznacznych inspiracji wizualnych późnych lat 90., są dojrzałe i wyrafinowane, prezentując graczowi pomysły w sposób, który jest przekonujący, pełen niuansów i nadal niezwykle oryginalny po tylu latach. Jednak choć budowanie świata Soul Reaver trzyma się po latach świetnie, chciałbym móc powiedzieć to samo o rozgrywce.

Historia Soul Reaver nie jest pozbawiona biblijnych podtekstów, które odzwierciedlają się w projekcie poziomów i innych drobnych szczegółach. Gra wyraźnie czerpie z religii abrahamowych zarówno na poziomie mikro, jak i makro, ponieważ środowiska są pełne witraży, fresków i kamieniarki, których można by się spodziewać w stereotypowo gotyckiej katedrze lub świątyni. To przyjemność eksplorować te obszary, nawet jeśli są nieco prymitywne według współczesnych standardów.

To, co gracze robią w tych obszarach, jest, trzeba przyznać, często mniej interesujące. Struktura pierwszej gry jest zdefiniowana przez serię zamkniętych lochów, które wykorzystują zasady projektowania metroidvanii do kontrolowania postępów gracza. Większość rozgrywki w Soul Reaver polega na rozwiązywaniu zagadek. Czasami są diabelnie sprytne i satysfakcjonujące, ale mogą też graniczyć z budzeniem frustracji. Zazwyczaj kręcą się wokół korzystania ze zdolności Raziela znajdowania elementów otoczenia, z którymi można wejść w interakcję i przesuwania bloków w odpowiednie miejsca. Twoja tolerancja na ten typ zagadek prawdopodobnie zadecyduje o tym, jak bardzo spodoba ci się rozgrywka.

Raziel ma dość podstawowe umiejętności bojowe, ale ponieważ większość wrogich NPC jest nieumarła, muszą zostać wyeliminowani przez nabicie na pal lub wrzucenie w kolce, wodę, ogień lub światło słoneczne. Zaskakująco satysfakcjonujące jest badanie otoczenia, identyfikowanie odpowiednich zagrożeń lub broni jednorazowej i używanie ich do pozbywania się wrogów, co rekompensuje fakt, że rzeczywista mechanika walki wręcz jest boleśnie przestarzała.

Bez wdawania się w spoilery, Soul Reaver 2 kontynuuje tam, gdzie zakończył się poprzednik, zarówno pod względem rozgrywki, jak i narracji. Historia drugiej gry jest poprawą w stosunku do pierwszej, przynajmniej pod względem prezentacji, ponieważ lepsze i bardziej obfite przerywniki filmowe, wraz z ulepszoną ścieżką dźwiękową i bardziej zróżnicowanym projektem środowiska, pomagają stworzyć wciągające, kinowe, dobrze wyważone doświadczenie.

Rozgrywka jest bardziej taka sama, choć z kilkoma nowymi elementami. Po pierwsze, podczas gdy Soul Reaver jest grą otwartą, Soul Reaver 2 jest zaskakująco liniowy, przyjmując cechy konwencjonalnej gry akcji. Pasuje to do bardziej spójnego tempa narracji, zwłaszcza gdy stawka wzrasta, a historia staje się bardziej złożona. Jednak niektórzy mogą uznać liniowość za krok wstecz w stosunku do wyprzedzającego swoje czasy otwartego świata pierwszej gry (w tym i autor tej recenzji). Poza tą szeroką zmianą strukturalną walka jest ulepszona, z nową umiejętnością blokowania i większą liczbą broni do wyboru, a zagadki są bardziej zróżnicowane. Należy zauważyć, że Soul Reaver kończy się cliffhangerem, więc Soul Reaver 2 jest zasadniczo niezbędny dla tych, którzy chcą poznać całą historię.

Wszystko, o czym wspomniałem do tego momentu, dotyczy zarówno oryginalnych wydań gier Soul Reaver, jak i tych remasterów, ponieważ Aspyr nie dotknął żadnych aspektów klasycznych wersji poza aktualizacją tekstur i drobnymi niuansami. Rozgrywka, projekt poziomów, dubbing i scenariusz pozostały niezmienione.

Największym osiągnięciem remasterów jest więc w zasadzie… możliwość ich uruchomienia na nowoczesnym sprzęcie. Geometria jest nadal zauważalnie wielokątna, animacja przebiega od sztywnej do nieważkiej, a nowoczesnych szczegółów próżno się doszukiwać. Mówiąc wprost, remastery wyglądają bardziej jak gry na PlayStation 2 renderowane w rozdzielczości 1080p, niż coś stworzonego dla konsol obecnej generacji.

Mając to na uwadze, trudno obiektywnie ocenić wartość pakietu. Legacy of Kain: Soul Reaver 1 & 2 Remastered oferuje pod wieloma względami to samo co oryginał wciągającą, 20-paro godzinną narrację, unikalny świat i niesamowitą atmosferę za atrakcyjną cenę. Fanom oryginału to raczej wystarczy, jednak młodsi gracze mogą się odbić od tej formuły.