Siemanko,
proszę, objaśnijcie mi ten cały bałagan z plikami wideo w internecie. Dlaczego jest tyle formatów? Czym się różnią? Czym odtwarzać poszczególne formaty? Co robić, jeśli komputer nie chce odtworzyć jakiegoś filmu?
ZinkaDuża ilość formatów plików wideo ma uwarunkowania historyczne, jak również stanowi konsekwencję istnienia wolnego rynku, na którym konkurencyjne firmy starały się jak najszybciej opracować własne formaty, aby w ten sposób zdobyć użytkowników, przyciągnąć klientów do własnych produktów itd.
Dokładnie o formatach wideo i sposobach ich odtwarzania pisaliśmy w cyklu pt. Bitwa o obraz (MI 3-4-5/06), a więc tu tylko w skrócie podam najważniejsze informacje.
1) Najczęściej spotykane formaty wideo:
a) MPEG (MPEG-1, MPEG-2, MPEG-4) – \”jedynka\” to filmy w formacie VCD/SVCD, spotykane jeszcze czasami np. na płytach dołączanych do czasopism; \”dwójka\” to standard przyjęty dla płyt DVD, zaś MPEG-4 to najnowszy standard kodowania danych w systemie MPEG, który charakteryzuje się największym stopniem kompresji – stąd pliki zakodowane w tym formacie są najmniejsze (cały film w rozdzielczości DVD można zmieścić na jednej płytce CD – 700 MB). Ze standardem MPEG-4 wiążą się nierozerwalnie kodeki DivX oraz XviD, którymi kompresuje się filmy i bez których nie można takich filmów odtworzyć. O dziwo, najczęściej spotykanym \”opakowaniem\” dla filmów MPEG-4 jest format .avi (produkcji Microsftu), a nie .mpg.
b) ASF, WMV, AVI – formaty Microsoftu (ASF praktycznie już na wymarciu).
c) MOV, QT – format firmy Apple, określany też nazwą QuickTime. Bardzo zaawansowany technologicznie.
d) RM, RMVB – format RealVideo firmy RealNetworks.
e) MKV – format Matroska rozwijany na zasadzie open source.
2) Kodeki i kontenery.
W przypadku plików wideo mamy do czynienia z kodekami, czyli modułami służącymi do kodowania/dekodowania filmów, oraz kontenerami, czyli \”opakowaniami\” dla różnych formatów. Klasycznym przykładem kodeków są: DivX oraz XviD, obydwa bazujące na technologii MPEG-4, pierwszy komercyjny, drugi darmowy. Film zakodowany kodekiem DivX lub XviD może być dostępny w różnych kontenerach, np. AVI, ASF, MOV, MPG, MKV.
3) Odtwarzanie.
Aby komputer mógł odtwarzać poszczególne formaty filmów, należy na nim zainstalować odpowiednie zestawy kodeków, które będą dekodowały dane zapisane w sposób charakterystyczny dla każdego formatu, oraz odtwarzacze zdolne wyświetlać dany rodzaj filmu. Kodeki można instalować oddzielnie, co jest jednak bardzo czasochłonne, dlatego najlepiej skorzystać z gotowych pakietów, które zawierają wszystkie niezbędne kodeki. Przykłady takich pakietów to: K-Lite Codec Pack, Mega Codecs Pack, Nimo Codec Pack, najłatwiej je znaleźć za pomocą Google.
Mając w systemie zainstalowane kodeki, można się zdecydować na odtwarzacz. Najczęściej używanym jest Windows Media Player, będący składnikiem systemu Windows. Potrafi on odtwarzać pliki Microsoftu (ASF, WMV i AVI) oraz MPG. Do oglądania plików MOV/QT konieczny jest odtwarzacz QuickTime, zaś do plików RM i RMVB – odtwarzacz RealPlayer. Warto też zaopatrzyć się w jakikolwiek odtwarzacz obsługujący napisy, np. Vplayer lub BESTplayer. Co najmniej kilkanaście dobrych i darmowych odtwarzaczy filmowych można bez problemu znaleźć w każdym internetowym katalogu oprogramowania lub za pomocą Google, wpisując w polu wyszukiwania np. hasło \”video player\” bądź \”mpeg player\” itp. (JB)
