Filmy można znaleźć w internecie wszędzie – od maili z załącznikami do podcastingu. Dysponując minimalną wiedzą techniczną każdy może zostać twórcą dobrej jakości wideo. Sprawdźmy, co jest niezbędne, by wprowadzić ruch na stronie WWW.
Dziennikarstwo obywatelskie nigdy nie było bardziej popularne i prostsze, a sposoby dotarcia do widowni gwałtownie się zmieniają. Podcasting umożliwia każdemu wcielenie się w prezentera radiowego, który za pomocą dobrych narzędzi może nagrywać i edytować pliki audio, pakowane następnie do formatu RSS. Ale po co zajmować się radiem, gdy jest telewizja?
Fenomen podcastingu rozwijał się gwałtownie i teraz obejmuje zarówno wideo, jak i audio. Mechanizmy dostarczania, takie jak przesyłanie strumieniowe, które były kosztowne i trudno dostępne, przekształciły się w model subskrypcyjny, umożliwiający automatyczne pobieranie programów.
Dzięki temu publiczność może oglądać tak dziwaczne show, jak Rocketboom (http://www.rocketboom.com) – codzienną eklektyczną kompilację sztuki i technologii, Tiki Bar TV (http://www.tikibartv.com) – niskobudżetową komedię produkowaną w piwnicy i Diggnation (http://wwww.revision3.com/diggnation) – cotygodniowy przegląd najlepszych artykułów pojawiających się w serwisie newsowym Digg.com.
Jednak wielu ludzi odkryło, że sztuka podcastingu nie polega na dostarczaniu materiału, ale na tworzeniu dobrego materiału. Wymogi są tu podobne do sytuacji, gdy chcemy nagrać dobry jakościowo dźwięk, co wymaga umiejętności doboru sprzętu i użycia właściwej techniki. Dysponując właściwym know-how możemy przygotować programy, które przypadną do gustu
publiczności.
Pochwycone na wideo
Rozdzielczość w jakiej nagrywa przyzwoita cyfrowa kamera wideo aż nadto wystarcza, by przekonwertować film do przyjaznej dla sieci rozdzielczości. Bardziej istotne jest to, co z tą kamerą robimy. Materiał filmowy powinien być tak prosty, jak to tylko możliwe. Nawet jeśli łącze szerokopasmowe zachęca do tworzenia filmu w lepszej rozdzielczości na pececie, trzeba wziąć pod uwagę przenośne urządzenia, takie jak iPody i PSP. Zawsze powinniśmy być w stanie zobaczyć, co dzieje się na ekranie.
Kolejną kwestią jest dobór przyzwoitego oświetlenia. Powinniśmy o nie zadbać nawet wówczas, gdy nie stać nas na kupno świateł studyjnych. Równie ważna jest dobra jakość nagrywanego dźwięku w czasie rejestrowania filmu. Oprogramowanie do edycji filmów może bowiem w ograniczonym zakresie uratować film ze słabym dźwiękiem. Mikrofon wbudowany w kamerę nie wystarcza do uzyskania dźwięku przyzwoitej jakości. Poszukajmy kamery z możliwością podpięcia zewnętrznego kierunkowego mikrofonu, takiego jak Canon DM-50.
Jeśli mamy zamiar przeprowadzać wiele wywiadów, jeszcze lepszy dźwięk uzyskamy z mikrofonu przypinanego do klapy. W połączeniu z bezprzewodowym odbiornikiem otrzymamy kompletne rozwiązanie dla nagrywania z bliskiej odległości. Zestaw EW112p Sennheisera, będący częścią serii Evolution G2, zawiera przenośne nadajniki i odbiorniki, które można przypiąć do paska. Podstawową zasadą postępowania z tego rodzaju mikrofonami jest oczywiście to, by podczas nagrywania dźwięku o nic się nie ocierały, bowiem powoduje to powstawanie słyszalnego dźwięku.
Edycja arcydzieła
Ceny cyfrowych kamer są niskie – można znaleźć przyzwoity model z wyjściem na mikrofon za pomocą stron porównujących ceny. Oznacza to, że transfer materiału filmowego na peceta jest prosty: wystarczy podłączyć kabel do kamery i skorzystać z funkcji importu w oprogramowaniu dołączonym do kamery.
Kamkordery DV tradycyjnie korzystają z portu IEE 1394, znanego także jako FireWire lub tak jak kamery Sony, i.Linka. Jeśli pecet nie jest wyposażony w FireWire, konieczny jest zakup karty rozszerzeń wyposażonej w odpowiedni port. FireWire, technologia opracowana w Apple, jest standardem w Macach od lat. Coraz więcej nowych kamer ma też port USB 2.0, który jest we wszystkich nowych komputerach.
Jeśli zamierzamy nagrywać dużo materiału wideo, konieczny jest dodatkowy twardy dysk. Pamiętajmy, że jedna godzina wideo w formacie DV zajmuje około 13 GB. Pośród zewnętrznych modeli twardych dysków te wyposażone w port FireWire udostępniają lepszą przepustowość, niż ich odpowiedniki z USB 2.0. Jednak jeszcze lepszy jest dodatkowy dysk SATA, pod warunkiem że w komputerze jest wolne miejsce, by go zamontować. Większość dysków pracuje z prędkością 7200 obrotów na minutę, co jest wystarczające dla transferu wideo.
Popularnym narzędziem do edycji filmów jest Windows Movie Maker z jednego prostego powodu: ostatnia wersja 2.1 znalazła się w bezpłatnym Service Packu dla Windows XP. Sprawdza się w podstawowej pracy, a filmy możemy zapisywać w formatach Windows Media Video i AVI.
Do zmontowanych przez siebie wideo możemy dodać tytuły i inne materiały dostarczane wraz z narzędziami edycyjnymi, ale nie próbujmy dodawać filmów opatrzonych prawami autorskimi. Nigdy nie wiadomo, kto będzie oglądać nasze wideo w internecie.
Naszą źródłową bibliotekę można wzbogacić pozycjami royalty-free, które są łatwo dostępne w zaskakująco przystępnej cenie. Wypróbujmy Partners in Rhyme (http://www.partnersinrhyme.com), DV Cuts (http://www.dvcuts.com) lub Free Stock Footage (http://www.freestockfootage.com). Więcej pozycji znajdziemy w Creative Archive (http://creativearchive.bbc.co.uk). Zanim jednak zdecydujemy się na użycie czegokolwiek w naszej produkcji, wcześniej przeczytajmy licencję.
Pocięty materiał jest gotowy do konwersji na cyfrowy format, do którego będą mieć dostęp widzowie. Najbardziej fundamentalna decyzja dotyczy wyboru formatu pliku, co wpływa na sposób, w jaki będzie dystrybuowane nasze wideo – i na to, który z pakietów edycyjnych powinniśmy wybrać.
Każdy większy format plików ma własny ekosystem konwerterów, serwerów i odtwarzaczy. Z każdego odtwarzacza użytkownik może korzystać bezpłatnie, więc decyzja dotycząca formatu uzależniona jest od tego, jak dany format działa z zestawem narzędzi edycyjnych i pasuje do obranej przez nas strategii udostępniania filmów. Konwersji z jednego formatu na inny można dokonać za pomocą wielu narzędzi, jednak zapisanie filmu od razu w pożądanym formacie jest lepszą gwarancją zachowania jego jakości.
W Premiere Elements, pakiecie firmy Adobe, mamy do wyboru wiele formatów zapisu, włączając w to ustawienia dla urządzeń mobilnych, takich jak telefony komórkowe i iPody – wszystko, co trzeba zrobić, to wysłać gotowy plik.
Zaawansowane edytory wideo oferują kodeki lub technologie kompresji dla każdego formatu zapisu, który obsługują. Właściwy kodek pomoże zachować ostrość obrazu, przy jednoczesnym ściśnięciu objętości pliku. DivX (http://www.divx.com) jest wyjątkowo efektywnym kodekiem w przypadku plików przeznaczonych do pobrania – przeznaczony jest zarówno dla Windows Video, jak i QuickTime.
Wideo na żądanie
Znamy głównych rywali – Windows Media, RealVideo, QuickTime i MPEG4, gdyż używamy ich do odtwarzania multimedialnych treści. Jednak teraz, gdy staliśmy się nadawcami, nasze podejście do nich się zmienia – zwycięzcą zostanie ten odpowiadający metodzie, jaką wybraliśmy do udostępniania naszych plików wideo. Wybór ogranicza się do dwóch technik – pobierania i przesyłania strumieniowego.
Pobieranie wideo jest realizowane poprzez dodanie odnośnika {html}
Gdy klikną odnośnik, stronę, którą oglądają w przeglądarce, zastąpi czarne okno, w którym pojawi się plik wideo pobierany po kawałku, aż będzie gotów do odtworzenia. Wszystkie popularniejsze wtyczki wideo do przeglądarek wspierają pobierania progresywne – wtyczka ocenia, ile czasu zajmie pobranie całego filmu i odtwarza go od chwili, gdy stanie się możliwe pokazanie go w całości, bez przerywania.
Zamiast korzystać z wtyczki do przeglądarki, możemy zaszyć nasz wideoklip, tak by był wyświetlany w obrębie strony. Ta technika opiera się na znaczniku {html}
Odmienne prawa żądzą użyciem znacznika {html}
Pobieranie wideo nie umożliwia widzowi oglądania, jednak można je zaoferować z dowolnego standardowego serwera sieciowego, który wspiera HTTP. Dodatkową korzyścią jest udostępnianie klipów za pośrednictwem wideopodcastingu opartego na formacie RSS, który można zasubskrybować. Automatyczne dostarczanie oznacza, że wideopodcast może być doskonałym mechanizmem w przypadku serwerów, które nie są w stanie obsłużyć pełnego wysyłania.
Przesyłanie strumieniowe jest podobne do telewizji na żądanie. Gdy widz kliknie odnośnik, niemal natychmiast rozpoczyna się odtwarzanie wideo, przekazując każdą ramkę w czasie rzeczywistym, co umożliwia oglądanie bez przerw. Serwer jest w stanie poradzić sobie z dziesiątkami lub setkami żądań jednego pliku w tym samym czasie. Przesyłanie strumieniowe daje stałą jakość, ale kosztem jest o wiele większe obciążenie serwera, i to jest przyczyna, dla której filmy są zazwyczaj w małej rozdzielczości.
Serwer musi być wyposażony w oprogramowanie umożliwiające przesyłanie strumieniowe, oparte na takich technikach dostarczania jak RTSP (Real Time Streaming Protocole). Standardowe hostowanie HTTP nie dostarcza danych wystarczająco szybko. Można też wykorzystać oprogramowanie na własnym serwerze lub skorzystać z usług dostawcy, który udostępnia przesyłanie strumieniowe. Jednak wybór drugiego rozwiązania ogranicza formaty, których możemy użyć.
Gdy już poznamy możliwości tworzenia, edycji i dostarczania wideo, nie zapomnijmy o najważniejszym elemencie, który pozwoli przyciągnąć widownię – trzeba mieć coś do powiedzenia. W obliczu coraz większej liczby bezpłatnych programów widzowie są bezlitośni w podejmowaniu decyzji, bez zastanowienia wykreślając słabej jakości wideocasty ze swojej listy. Wystarczy jednak odrobina wyobraźni, by stworzyć lojalną bazę fanów.
Ostateczny montaż
Nie trzeba obrabowywać banku, by profesjonalnie edytować swoje filmy. Użytkownicy pecetów w bezpłatnej wersji mogą pobrać Windows Movie Makera wraz z Service Packiem 2 dla Windows XP. Czas na reżyserskie cięcia…
{tlo_1}
Krok 1: Prosty proces
Windows Movie Maker podąża szlakiem przetartym przez inne programy. Mamy tu trzy kluczowe etapy, które są jasno ułożone w zakładce \”Zadania\”. Cały proces nie może być prostszy.
{/tlo}
{tlo_0}
Krok 2: Pobieranie ze źródeł
Źródłem wideo może być podłączony aparat lub pliki na twardym dysku. Możemy też importować zdjęcia i ścieżki muzyczne, a następnie poddawać je obróbce.
{/tlo}
{tlo_1}
Krok 3: Przeciągnij i upuść
\”Seria ujęć\” to narzędzie pozwalające w prosty sposób zaaranżować własne klipy. Wystarczy przeciągnąć i upuścić je we właściwym miejscu w odpowiedniej kolejności.
{/tlo}
{tlo_0}
Krok 4: Podgląd zmian
Skorzystajmy z obszaru zadań, aby ujrzeć wszystkie dostępne \”Przejścia wideo\”. Upuśćmy którekolwiek z nich na małą ramkę między dowolnymi klipami. Pamiętajmy, że nie ma obowiązku ich użycia.
{/tlo}
{tlo_1}
Krok 5: Cięcia
Przełączenie na \”Oś czasu\” pozwala zobaczyć ile zajmują utworzone przez nas klipy. Chwyćmy za koniec klipu, by go skrócić lub przenieśmy klip we właściwe miejsce.
{/tlo}{tlo_0}
Krok 6: Magia muzyki
Dodanie ścieżki muzycznej wiąże się z koniecznością importu pliku audio i przeciągnięcia go na obszar \”Audio/Muzyka na Osi czasu\”. Prawym klawiszem myszy ustalamy głośność.
{/tlo}
{tlo_1}
Krok 7: Tytuł
Po kliknięciu \”Tytuły i napisy końcowe\” pojawia się okno w którym możemy wybrać miejsce, gdzie będzie wyświetlany tytuł. Wpisujemy tekst. Dodatkowo możemy wybrać wielkość i kolor czcionki.
{/tlo}
{tlo_0}
Krok 8: Zapisanie pracy
Klikamy \”Zapisz plik filmowy\”, aby zapisać wersję w wysokiej rozdzielczości. Możemy też zapisać film w mniejszych rozdzielczościach.
{/tlo}
{tlo_1}
Krok 9: Opcje końcowe
Klikamy \”Pokaż więcej opcji\” – ujrzymy listę predefiniowanych ustawień umożliwiających zapisywanie filmu w wersjach dla transmisji przez szerokie pasmo oraz połączenie dial-up, jak też w wersji przeznaczonej dla urządzeń PDA.
{/tlo}
{tlo_0}
Krok 10: Nadawanie ze strony
Zadanie \”Sieć Web\” umożliwia konwersję pliku i upload bezpośrednio na serwer. Jest wtedy gotowy do dodania linku lub przesyłania strumieniowego wprost ze strony WWW.
{/tlo}
