Super Paper Mario

Seria gier Paper Mario to połączenie klasycznej, dwuwymiarowej gry platformowej z elementami RPG. Tym razem twórcy gry kładą zdecydowanie większy nacisk na elementy zręcznościowe.

Złośliwi twierdzą, że wystarczy zagrać w jedną grę z Mariem w roli głównej, by tak naprawdę znać je wszystkie. Szczęśliwie Super Paper Mario zadaje kłam tej tezie, zarówno ze względu na fabułę, jak i zupełnie innowacyjne pomysły w sferze samej rozgrywki.

Opowieść jak zwykle rozpoczyna się od porwania księżniczki Peach. Jednak szybko okazuje się, że to nie zły Bowser jest porywaczem, ale tajemniczy hrabia Bleck. Co gorsza, porywa on także Luigiego (brata Maria) oraz samego Bowsera, którego armia za sprawą tajemniczego uroku wiernie służy nowemu panu. By uratować Grzybowe Królestwo, Mario będzie musiał nie tylko pokonać hrabiego Blecka, lecz także uwolnić przyjaciół.

W swojej misji Mario nie jest na szczęście sam. Od początku towarzyszy nam Tippi, istotka przypominająca motyla, która nie tylko dostarcza cennych informacji o spotykanych rzeczach, ale także w chwilach, gdy nie wiemy, co zrobić, poratuje nas wskazówką. Takich istotek jak Tippi spotkamy w dalszej części gry więcej, a każda będzie pomagała nam w czym innym (np. Boomer pozwala wysadzać niewielkie obiekty).

Każdy uwolniony przyjaciel Maria dołącza do drużyny, a gracz ma możliwość swobodnego przełączania się między postaciami. Bowser potrafi zionąć ogniem, Peach za sprawą parasolki przeskakiwać rozległe przepaście, zaś Luigi może bardzo wysoko skakać. Jednak tylko Mario potrafi w dowolnym momencie przejść do trójwymiarowej wersji świata. Jest to zarazem fantastyczna innowacja, która całkowicie zmienia podejście do rozgrywki. Przykładowo, obserwując akcję w dwóch wymiarach, dochodzimy do dużego kamienia, przechodząc teraz w 3D, dostrzegamy, że za głazem znajduje się np. przełącznik otwierający zamknięte drzwi.

Także wrogowie, których widzimy na dwuwymiarowej płaszczyźnie, w 3D przestają być dla nas zagrożeniem. Pozornie brzmi to bardzo skomplikowanie, ale twórcy wprowadzają gracza w ten nowatorski sposób gry z taką elegancją, że szybko chwytamy nowe reguły zabawy.

Elementy RPG twórcy potraktowali raczej marginalnie, bo choć Mario zdobywa poziomy doświadczenia, a w plecaku może nosić najrozmaitsze przedmioty, to jednak gra w znacznie większym stopniu niż poprzedniczki stawia na zręczność i pomysłowość. Super Paper Mario wypada mi jedynie gorąco polecić. Mimo przyjętej przez twórców konwencji graficznej (charakterystycznej dla wszystkich gier z Mariem), nie jest to pozycja tylko dla dzieci.

Prosta historia opowiedziana jest z wdziękiem, a pełne humoru dialogi zaskoczą zwłaszcza starszych graczy swoją wieloznacznością. Jedyną jej wadą jest niestety brak polskiej wersji językowej, co może odstraszyć najmłodszych. Tak czy siak, obok Super Paper Mario nie można przejść obojętnie.