RECENZJA: WWE 2K24

Czy WWE 2K24 ma szansę na mistrzostwo gatunku, czy też seria wrestlingowa wpada w przeciętność? Prawda okazuje się być dużo bardziej prozaiczna.

Nowy rok, nowe WWE 2K. Zaledwie dwa lata temu deweloper Visual Concepts i wydawca 2K Games przywrócili na właściwe tory sagę, która przeżywała poważne problemy w druzgocącym WWE2K20 (36/100). Reboot daje nadzieję, że w roku 40. rocznicy istnienia Wrestlemanii, gra z dużą dozą wrestlingowej nostalgii, odniesie sukces.

W trybie pokazowym, moderowanym przez komentatora WWE Coreya Gravesa, rozegrasz 21 legendarnych walk z przeszłości Wrestlemanii. Podobnie, jak w poprzednich latach, WWE 2K24 również łączy rozgrywkę z rzeczywistymi sekwencjami wideo. Twoim zadaniem jest teraz wykonanie określonych czynności w ramach walki, aby posunąć naprzód historię. Zasada jest dobrze znana, ale działa nieco lepiej w porównaniu z zeszłym rokiem. Po pierwsze gra daje ci teraz w opcjach dodatkowe wskazówki dotyczące tego, co tak naprawdę musisz zrobić. Po drugie wymagane manewry są znacznie mniej skomplikowane niż wcześniej. To z kolei znacznie poprawia płynność gry.

Fantastyczny jest roster postaci. O ile nie jest się totalnym fanatykiem licencji, prawie 300 gwiazd powinno wystarczyć do przedniej zabawy. Nie zabrakło takich postaci jak Cody Rhodes, Rhea Ripley i Roman Reigns, a także legend pokroju Hulka Hogana, Breata Harta czy Ultimate Warriora. Owszem, brakuje np. Goldberga, który już nie ma kontraktu z WWE, ale jak wspomniałem, niewielu będzie przy tak szerokim wyborze narzekać. Do tego dochodzą oczywiście zaplanowane dodatki w ramach przepustek sezonowych oraz rozbudowana funkcja edytora. Jeśli, tak jak ja, desperacko chcesz obudzić wspomnienia z dzieciństwa, możesz też skorzystać z tworów społeczności. W ten sposób ściągnąłem chociażby skórkę mojego ulubionego wrestlera wszech czasów, Stinga, z drugiej połowy lat 90-tych.

W samej grze na dobre i złe nie przeprowadzano żadnych eksperymentów, a po prostu dostrojono to, co uważano za stosowne. Tryb MyGM można rozszerzyć o system menedżerski. Gwiazdy zdobywają teraz doświadczenie i awansują na poziomie ringowym. Ponadto podpisujesz kontrakty za pomocą łowcy talentów. Ogólnie masz więcej możliwości kreatywnego wyładowania emocji. To samo tyczy się sandboksowego trybu MyUniverse. Pełno jest nowych opcji fabularnych, a co za tym idzie, dodatkowych możliwości. W MyRise wciąż czekają na ciebie dwie historie, wraz z zadaniami pobocznymi, dziwnymi pomysłami i gagami. Ofertę uzupełnia kolekcjonerski tryb MyFaction, w którym nadal dominują mikrotransakcje, tym razem jednak oferujące rozbudowane mecze rankingowe. Będziesz cierpieć za każdym razem, gdy gra będzie nakłaniała cię do tego, by wydać w niej dodatkowe pieniądze, czyli często.

Formuła rozgrywki z poprzednich lat została uzupełniona i subtelnie poprawiona – przejścia pomiędzy akcjami i kontratakami wydają się bardziej płynne. Mini gry czy rozbudowane opcje tag team urozmaicają zabawę. Da się także dostosować obsługę broni. Po raz pierwszy można rzucać krzesłami, drabinami i stołami. W bójce za kulisami dostępnych jest więcej opcji interakcji. Do dyspozycji jest także specjalny tryb sędziowski, w którym oceniana jest nasza praca jako sędziego.

Technicznie WWE 2K24 nadal stoi na dobrym poziomie. W porównaniu z zeszłym rokiem skorygowano ruchy gwiazd oraz poprawiono grę świateł i cieni. Zmodyfikowano także mimikę twarzy. Problemem pozostają włosy, zwłaszcza u kobiet. Zatem nie należy spodziewać się poważnego skoku jakościowego. Jeśli znasz poprzedników, odkryjesz wiele podobieństw. Metamorfoza przydałaby się nie tylko grafice, ale także ścieżce dźwiękowej. Muzyka jest oczywiście kwestią gustu i może należę do mniejszości, która do dziś woli kojarzyć WWE z metalowymi kawałkami, ale już w temacie reakcji publiczności zdania nie powinny być podzielone. Nie pasują one do akcji na ekranie i nie są też szczególnie klimatyczne.

Wraz z WWE 2K24 2K Games i Visual Concepts robią kolejny mały krok w kierunku idealnej gry gatunku. Wiele drobnych ulepszeń w połączeniu z ogromną ilością zawartości tworzy prawie kompletny pakiet WWE. Walki są bardziej dramatyczne i zróżnicowane, ale też nadal oferują wystarczającą głębię, aby zmotywować do dalszego grania. Jednak WWE 2K24 nie jest idealne – sterowanie czasami okazuje się bardzo powolne, a AI przeciwników potrafi działać w nieskoordynowany sposób. Denerwujące jest też to, że po potrzebnym zmartwychwstaniu kolejnej edycji brakuje dużych innowacji. W nadchodzących latach po prostu musi się wydarzyć więcej, zwłaszcza jeśli chodzi o tryby gry i technologię. W przeciwnym razie seria może wpaść w kłopoty, takie jak słynna FIFA, obecnie EA FC. Na szczęście dla deweloperów a nieszczęście graczy, próżno szukać na rynku konkurencji, ale jeśli ci pierwsi odnajdą w sobie odpowiednią ambicję, może jeszcze kiedyś doczekamy tak genialnych tytułów, jakimi były WWE 2K14 i, przede wszystkim, WWE SmackDown! Here Comes the Pain.