RECENZJA: A Memoir Blue

Jak każde medium, gry wideo ciągle ewoluują. Tytuły akcji, erpegi, platformówki – na komputery i konsole co roku trafiają dziesiątki nowych produkcji. Coraz większą popularność zyskują także „symulatory chodzenia”, w których nie tyle chodzi o rozgrywkę, co o opowiedzenie pewnej historii. Do tej kategorii zalicza się także A Memoir Blue od niezależnego studia Cloisters Interactive. 

Sam deweloper określa swoją grę mianem „interaktywnego wiersza”. Historia opowiedziana jest w minimalistyczny sposób, bez ani jednego słowa czy napisu. Wraz z główną bohaterką, utalentowaną pływaczką olimpijską, eksplorujemy jej wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Osią gry stają się relacje kobiety z matką, momentami słodkie, a momentami bardzo gorzkie. 

Jak nietrudno się domyślić, niewiele tutaj gry w grze. Opowieść jest całkowicie liniowa, zaś rola gracza polega na interakcji z różnymi obiektami, które spotykamy na swojej drodze – zagadki są prościutkie i nietrudno wpaść na ich poprawne rozwiązanie. Podczas zabawy odwiedzimy kilka różnych lokacji, nawiązujących do etapów życia bohaterki: przykładowo, pojawimy się w oceanarium, które zainspirowało ją do pływania i rozpoczęcia kariery sportowej, a także na statku – z wycieczką po jeziorze związane jest jedno z jej najmilszych wspomnień z młodości. Oczywiście gra nie serwuje nam dosłownej interpretacji uczuć pływaczki, zamiast tego posługując się symboliką ryb i oceanu. Każda lokacja ma swój charakter, ale łączy je abstrakcyjny, lekko oniryczny styl, pełen niedopowiedzeń i tajemnic. 

Większość „interaktywnych opowieści” charakteryzuje się lekko uproszczoną szatą graficzną; A Memoir Blue nie jest tutaj wyjątkiem. Gra umiejętnie łączy elementy animacji dwuwymiarowej (w ten sposób przedstawione są sceny z przeszłości bohaterki) oraz trójwymiarowe modele; gdy obydwa style pojawiają się na ekranie, nie kolidują ze sobą, ale płynnie współgrają. Równie minimalistyczna jest oprawa dźwiękowa: w kluczowych momentach na pierwszy plan wybijają się delikatne ballady, stanowiące pomost pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. 

A Memoir Blue to króciutka produkcja: da się ją ukończyć w godzinę. W przypadku tej gry nie chodzi jednak o długość, a opowiedzianą historię – gdyby studio Cloisters Interactive zdecydowało się na uzupełnienie jej o „zapychacze”, całość stałaby się po prostu nudna. Deweloperzy postawili jednak na jakość, więc otrzymaliśmy zgrabną historię o marzeniach, wspomnieniach i rodzinnej miłości.